Beste sponsors,
Dana wilde dit keer graag jullie persoonlijk vertellen hoe het gaat:
“Allereerst wil ik jullie hartelijk bedanken dat we door jullie Gods plan voor ons leven konden verwezenlijken. Jullie zijn als beschermengelen, die er voor ons waren als we het moeilijk hadden. Zonder jullie hadden we niet bereikt wat we nu hebben. Ik ben ontzettend dankbaar voor degenen die over ons gehoord hebben, die ons bezocht hebben, die ons geestelijk en materieel hebben ondersteund. Elk gebaar was van waarde voor ons. Er zijn op deze manier schatten in de hemel verzameld!
Jaren zijn verstreken, de kinderen ouder geworden. Een Roemeens spreekwoord zegt: Als kinderen klein zijn, zijn ook de problemen klein. Als kinderen groter worden, worden ook de problemen op elk gebied groter. Het is een waar spreekwoord, vooral wanneer de kinderen uit verschillende gezinnen komen en ze hun eigen bagaje en persoonlijk karakter meebrengen. Het moeilijkste is om ze te leren herkennen wat niet goed is zodat ze geen foute beslissingen in hun leven nemen. Dat lukt alleen als ze dat zelf ook willen inzien.
Antonia is inmiddels een volwassene die haar verantwoordelijkheid neemt. Het is echt een wonder hoe God haar heeft veranderd. Het is een duidelijk bewijs dat het Gods plan was dat we aan het pleegzorgproject zijn begonnen. Antonia werkt als boekhouder bij een multinationaal bedrijf in Brasov. Ze is erg serieus. Ze volgt op dit moment cursussen om verder te komen als boekhouder. Ze heeft een mooi karakter en een groot hart voor de mensen om haar heen. Ze helpt haar broers en zussen waar mogelijk. Ze zou voor veel jongeren een voorbeeld kunnen zijn. Zelfs nu komt ze nog elk weekend thuis.
Haar broer Emanuel heeft de opleiding Geschiedenis voortijdig beeindigd. Hij wilde liever gaan werken en zich voorbereiden op een carriere als kok. Ik heb zijn beslissing gerespecteerd. Hij werkt nu bij een restaurant aan zee, waardoor hij niet zoals hij had gewild wekelijks thuis kan komen. We praten dagelijks even bij. Hij laat dan ook zien wat voor eten hij gemaakt heeft.
Alina heeft nog één jaar universiteit te gaan. Ze is serieus en werkt hard. Toen ik twee weken in het ziekenhuis lag heeft zij voor de kinderen die nog thuis waren gezorgd.
Cami en Deea zijn opgroeiende tieners. Ze houden ervan om te lezen, te fietsen en mee te helpen in de huishouding. Ze hadden een erg mooi schoolrapport afgelopen jaar.
Jullie hebben al van Connie gehoord dat Andreea niet meer bij ons is (in de vakanties komt ze nog wel logeren). Ze woont nu in een tehuis voor jongeren, die worden begeleid om voor zichzelf te gaan zorgen. Helaas laat ze daar ook ongewenst gedrag zien. Er is een psychiatrisch onderzoek geweest. De conclusie van de psychiater was dat ze heel erg op aandacht gericht is, dat ze graag in het middelpunt wil staan. Ze probeert onder taken uit te komen en is wraakbelust. Ze heeft een voor haar leeftijd kinderachtig gedrag. Ze probeert nu bij MacDonalds te werken. We hopen allemaal dat ze serieus zal worden, dat ook zij een doel in het leven heeft. Als ze wil, dan kan ze ook veel bereiken. Ik blijf contact met haar en met haar begeleiders houden.
Cristina, de zus van Andreea heeft het lyceum afgerond, maar wilde niet verder leren. Ze wilde liever naar haar vriend in Engeland gaan. Ik heb geprobeerd om haar op andere gedachten te brengen, maar ze was vastbesloten. Ik heb dagelijks met haar contact en help haar ook financieel en materieel zolang ze daar nog geen baan heeft. Ze vraagt me nog regelmatig om raad. Marina, de vrouw van Marian, is Cristina’s beste vriendin. Zij helpt Cristina waar ze kan. Ze proberen allemaal een werkplek voor haar te vinden.
Samen met de kinderbescherming hebben we besloten om Aurelia over te plaatsen naar een ander familiehuis. Dit was nodig omdat Aurelia optrok met een groep tieners die zich vulgair en onbeschoft gedroeg. Dit had een negatieve invloed op haar, zowel op school als thuis. Haar gedrag had weer een negatieve invloed op de twee jongere meisjes, Deea en Cami.
Ik bid dat het goede dat ze hier geleerd heeft, mee zal nemen in haar leven en dat ze tot bloei zal komen.
Ik heb Aurelia uitgelegd dat we haar niet in de steek laten. Ik ben zelf ook op mijn 15e het huis uit gegaan om te studeren. In de vakanties kwam ik dan weer thuis. Dat mag zij ook als ze wil. Ik zal me om haar blijven bekommeren.
Ik ben met Aurelia naar het familiehuis in Brasov gegaan. In Brasov zal ze ook naar school gaan. Er zijn daar 20 kinderen verdeeld over drie groepen. Zij maakt deel uit van een groep van zeven tieners. Zeker 17 mensen zijn betrokkken bij de zorg. Er zijn onder andere sociale opvoeders, psychologen en pedagogen. Als ik naar dit team kijk, dank ik God ervoor. Tegelijkertijd voel ik me bemoedigd dat mijn man en ik bij het opvoeden van deze kinderen in feite konden worden vergeleken met zo’n heel team! Dat was alleen mogelijk doordat God ons daar de kracht en wijsheid voor heeft gegeven. We hebben voor onze inspanningen geen salaris gekregen, maar ik geloof dat de Heer ons werk zal belonen. Ik bid ook dat God voor onze kinderen zal blijven zorgen.
Met Marius (de broer van Andreea, Cristina en Aurelia) heb ik behoorlijk wat te stellen gehad, omdat hij absoluut geen zin had om te leren. Hij is liever bezig met de natuur, wil graag weten hoe alles in elkaar zit en houdt van mechanica. Afgelopen zomer heeft hij vol enthousiasme bij een autogarage gewerkt, waar hij werd begeleid door een professionele monteur. We waardeerden het dat hij elke dag naar zijn werk ging, punctieel was en het leuk vond om te werken. We hopen dat hij ook op school zijn best zal gaan doen, zodat hij een certificaat zal krijgen en zijn rijbewijs kan halen. Daarvoor moet hij wel de tiende klas halen. Dat zal niet gemakkelijk zijn, maar we zullen hem waar mogelijk hierbij helpen.
Elk kind dat ons huis verlaat, neemt een deel van mijn hart mee. Op deze manier zal ik altijd bij ze zijn, voor ze bidden en ze helpen zoveel en wanneer nodig. Er komt een moment dat wij als mensen ons machteloos voelen voor de problemen die onze kinderen ondervinden in het leven. Op zulke momenten moeten we ze loslaten en de controle van hun leven aan God overgeven.
Kinderen zijn als vlinders. Ze zijn allemaal anders en hebben elk hun eigen charme. Daarom is het goed ze te accepteren zoals ze zijn en ze alleen te helpen wanneer ze ons nodig hebben of om advies vragen.
Ze zijn ook net als kuikentjes: er komt een moment dat ze het nest van de ouders zullen verlaten, maar niet voordat ze hun ouders dankbaar zijn dat ze hebben leren vliegen.
Jaren zijn verstreken, de kinderen gegroeid, wij zijn ouder geworden. De problemen die bij elke leeftijd horen vereisen geduld, wilskracht, inspanning en kosten. Wij moeten ons ook verlaten in Gods hand en ik weet dat hij onze zorgen zal dragen!
Wij zullen blijven houden van en zorgen voor de kinderen die God ons heeft toevertrouwd!
“Wees niet bang, want ik ben bij je,
vrees niet, want ik ben je God.
Ik zal je sterken, ik zal je helpen,
je steunen met mijn onoverwinnelijke rechterhand.” Jesaja 41:10
Zoals jullie hebben kunnen lezen, heeft Dana twee weken in het ziekenhuis gelegen. Ze had ontzettend veel pijn door een aandoening aan haar ruggenmerg. Gelukkig heeft de behandeling voor veel verlichting gezorgd, maar ze moet wel op haarzelf gaan letten. Ze mag bijvoorbeeld ook niet meer zo veel lopen. Dit vindt ze zelf erg jammer, want nu liep ze bijna dagelijks samen met Petru naar de burcht.
Per september moeten we het maandelijkse bijdrage met 50 euro verlagen naar 500 euro. We geven nu maandelijks meer geld uit dan er binnenkomt. Als het zo doorgaat moeten we in januari nogmaals het bedrag met 50 euro verlagen. Er komt nu gemiddeld zo’n 450 euro binnen. Ook al zijn een aantal kinderen nu uit huis, toch hebben ook zij nog hun financiele steun nodig.
Nog een heel leuk nieuwtje om te vertellen is dat Petru en Dana opa en oma gaan worden. In november wordt de kleine van Marian en Marina verwacht. Tegen die tijd willen ze naar Engeland gaan om hun kleinkind te bewonderen.
Hartelijke groet,
Connie Meijer
Stichting Children’s Relief te Krimpen a/d lek
NL93INGB0000003584 "21020 Pleegzorg Rupea"
Wilt u geen nieuwsbrief meer ontvangen? Schrijft u zich dan via de site uit.
Dana wilde dit keer graag jullie persoonlijk vertellen hoe het gaat:
“Allereerst wil ik jullie hartelijk bedanken dat we door jullie Gods plan voor ons leven konden verwezenlijken. Jullie zijn als beschermengelen, die er voor ons waren als we het moeilijk hadden. Zonder jullie hadden we niet bereikt wat we nu hebben. Ik ben ontzettend dankbaar voor degenen die over ons gehoord hebben, die ons bezocht hebben, die ons geestelijk en materieel hebben ondersteund. Elk gebaar was van waarde voor ons. Er zijn op deze manier schatten in de hemel verzameld!
Jaren zijn verstreken, de kinderen ouder geworden. Een Roemeens spreekwoord zegt: Als kinderen klein zijn, zijn ook de problemen klein. Als kinderen groter worden, worden ook de problemen op elk gebied groter. Het is een waar spreekwoord, vooral wanneer de kinderen uit verschillende gezinnen komen en ze hun eigen bagaje en persoonlijk karakter meebrengen. Het moeilijkste is om ze te leren herkennen wat niet goed is zodat ze geen foute beslissingen in hun leven nemen. Dat lukt alleen als ze dat zelf ook willen inzien.
Antonia is inmiddels een volwassene die haar verantwoordelijkheid neemt. Het is echt een wonder hoe God haar heeft veranderd. Het is een duidelijk bewijs dat het Gods plan was dat we aan het pleegzorgproject zijn begonnen. Antonia werkt als boekhouder bij een multinationaal bedrijf in Brasov. Ze is erg serieus. Ze volgt op dit moment cursussen om verder te komen als boekhouder. Ze heeft een mooi karakter en een groot hart voor de mensen om haar heen. Ze helpt haar broers en zussen waar mogelijk. Ze zou voor veel jongeren een voorbeeld kunnen zijn. Zelfs nu komt ze nog elk weekend thuis.
Haar broer Emanuel heeft de opleiding Geschiedenis voortijdig beeindigd. Hij wilde liever gaan werken en zich voorbereiden op een carriere als kok. Ik heb zijn beslissing gerespecteerd. Hij werkt nu bij een restaurant aan zee, waardoor hij niet zoals hij had gewild wekelijks thuis kan komen. We praten dagelijks even bij. Hij laat dan ook zien wat voor eten hij gemaakt heeft.
Alina heeft nog één jaar universiteit te gaan. Ze is serieus en werkt hard. Toen ik twee weken in het ziekenhuis lag heeft zij voor de kinderen die nog thuis waren gezorgd.
Cami en Deea zijn opgroeiende tieners. Ze houden ervan om te lezen, te fietsen en mee te helpen in de huishouding. Ze hadden een erg mooi schoolrapport afgelopen jaar.
Jullie hebben al van Connie gehoord dat Andreea niet meer bij ons is (in de vakanties komt ze nog wel logeren). Ze woont nu in een tehuis voor jongeren, die worden begeleid om voor zichzelf te gaan zorgen. Helaas laat ze daar ook ongewenst gedrag zien. Er is een psychiatrisch onderzoek geweest. De conclusie van de psychiater was dat ze heel erg op aandacht gericht is, dat ze graag in het middelpunt wil staan. Ze probeert onder taken uit te komen en is wraakbelust. Ze heeft een voor haar leeftijd kinderachtig gedrag. Ze probeert nu bij MacDonalds te werken. We hopen allemaal dat ze serieus zal worden, dat ook zij een doel in het leven heeft. Als ze wil, dan kan ze ook veel bereiken. Ik blijf contact met haar en met haar begeleiders houden.
Cristina, de zus van Andreea heeft het lyceum afgerond, maar wilde niet verder leren. Ze wilde liever naar haar vriend in Engeland gaan. Ik heb geprobeerd om haar op andere gedachten te brengen, maar ze was vastbesloten. Ik heb dagelijks met haar contact en help haar ook financieel en materieel zolang ze daar nog geen baan heeft. Ze vraagt me nog regelmatig om raad. Marina, de vrouw van Marian, is Cristina’s beste vriendin. Zij helpt Cristina waar ze kan. Ze proberen allemaal een werkplek voor haar te vinden.
Samen met de kinderbescherming hebben we besloten om Aurelia over te plaatsen naar een ander familiehuis. Dit was nodig omdat Aurelia optrok met een groep tieners die zich vulgair en onbeschoft gedroeg. Dit had een negatieve invloed op haar, zowel op school als thuis. Haar gedrag had weer een negatieve invloed op de twee jongere meisjes, Deea en Cami.
Ik bid dat het goede dat ze hier geleerd heeft, mee zal nemen in haar leven en dat ze tot bloei zal komen.
Ik heb Aurelia uitgelegd dat we haar niet in de steek laten. Ik ben zelf ook op mijn 15e het huis uit gegaan om te studeren. In de vakanties kwam ik dan weer thuis. Dat mag zij ook als ze wil. Ik zal me om haar blijven bekommeren.
Ik ben met Aurelia naar het familiehuis in Brasov gegaan. In Brasov zal ze ook naar school gaan. Er zijn daar 20 kinderen verdeeld over drie groepen. Zij maakt deel uit van een groep van zeven tieners. Zeker 17 mensen zijn betrokkken bij de zorg. Er zijn onder andere sociale opvoeders, psychologen en pedagogen. Als ik naar dit team kijk, dank ik God ervoor. Tegelijkertijd voel ik me bemoedigd dat mijn man en ik bij het opvoeden van deze kinderen in feite konden worden vergeleken met zo’n heel team! Dat was alleen mogelijk doordat God ons daar de kracht en wijsheid voor heeft gegeven. We hebben voor onze inspanningen geen salaris gekregen, maar ik geloof dat de Heer ons werk zal belonen. Ik bid ook dat God voor onze kinderen zal blijven zorgen.
Met Marius (de broer van Andreea, Cristina en Aurelia) heb ik behoorlijk wat te stellen gehad, omdat hij absoluut geen zin had om te leren. Hij is liever bezig met de natuur, wil graag weten hoe alles in elkaar zit en houdt van mechanica. Afgelopen zomer heeft hij vol enthousiasme bij een autogarage gewerkt, waar hij werd begeleid door een professionele monteur. We waardeerden het dat hij elke dag naar zijn werk ging, punctieel was en het leuk vond om te werken. We hopen dat hij ook op school zijn best zal gaan doen, zodat hij een certificaat zal krijgen en zijn rijbewijs kan halen. Daarvoor moet hij wel de tiende klas halen. Dat zal niet gemakkelijk zijn, maar we zullen hem waar mogelijk hierbij helpen.
Elk kind dat ons huis verlaat, neemt een deel van mijn hart mee. Op deze manier zal ik altijd bij ze zijn, voor ze bidden en ze helpen zoveel en wanneer nodig. Er komt een moment dat wij als mensen ons machteloos voelen voor de problemen die onze kinderen ondervinden in het leven. Op zulke momenten moeten we ze loslaten en de controle van hun leven aan God overgeven.
Kinderen zijn als vlinders. Ze zijn allemaal anders en hebben elk hun eigen charme. Daarom is het goed ze te accepteren zoals ze zijn en ze alleen te helpen wanneer ze ons nodig hebben of om advies vragen.
Ze zijn ook net als kuikentjes: er komt een moment dat ze het nest van de ouders zullen verlaten, maar niet voordat ze hun ouders dankbaar zijn dat ze hebben leren vliegen.
Jaren zijn verstreken, de kinderen gegroeid, wij zijn ouder geworden. De problemen die bij elke leeftijd horen vereisen geduld, wilskracht, inspanning en kosten. Wij moeten ons ook verlaten in Gods hand en ik weet dat hij onze zorgen zal dragen!
Wij zullen blijven houden van en zorgen voor de kinderen die God ons heeft toevertrouwd!
“Wees niet bang, want ik ben bij je,
vrees niet, want ik ben je God.
Ik zal je sterken, ik zal je helpen,
je steunen met mijn onoverwinnelijke rechterhand.” Jesaja 41:10
Zoals jullie hebben kunnen lezen, heeft Dana twee weken in het ziekenhuis gelegen. Ze had ontzettend veel pijn door een aandoening aan haar ruggenmerg. Gelukkig heeft de behandeling voor veel verlichting gezorgd, maar ze moet wel op haarzelf gaan letten. Ze mag bijvoorbeeld ook niet meer zo veel lopen. Dit vindt ze zelf erg jammer, want nu liep ze bijna dagelijks samen met Petru naar de burcht.
Per september moeten we het maandelijkse bijdrage met 50 euro verlagen naar 500 euro. We geven nu maandelijks meer geld uit dan er binnenkomt. Als het zo doorgaat moeten we in januari nogmaals het bedrag met 50 euro verlagen. Er komt nu gemiddeld zo’n 450 euro binnen. Ook al zijn een aantal kinderen nu uit huis, toch hebben ook zij nog hun financiele steun nodig.
Nog een heel leuk nieuwtje om te vertellen is dat Petru en Dana opa en oma gaan worden. In november wordt de kleine van Marian en Marina verwacht. Tegen die tijd willen ze naar Engeland gaan om hun kleinkind te bewonderen.
Hartelijke groet,
Connie Meijer
Stichting Children’s Relief te Krimpen a/d lek
NL93INGB0000003584 "21020 Pleegzorg Rupea"
Wilt u geen nieuwsbrief meer ontvangen? Schrijft u zich dan via de site uit.